Stríð eða uppgjöf

Stríð eða uppgjöf? Við erum komin að ákveðnum vatnaskilum. Það er kominn sú ögurstund að velja milli þess að vera leiguliðar erlendra stórfyrirtækja eða sjálfstæð þjóð. Hvað þíðir það að borga ekki? Það þíðir væntanlega að allar eignir Íslendinga í Bretlandi og Hollandi verða frystar, jafnvel í fleiri löndum, innflutningur stoppar, heilsugæsla og skólakerfi færast 50 ár til baka. Fólk flytur í stórum stíl til annarra landa, við verðum Kúba norðursins í margra augum. En, við eigum þá auðlindir okkar, orkuna og fiskinn og landið. Það eru til þjóðir sem munu kaupa afurðirnar, það gæti svo farið að verð á sjávarafurðum hækki í EB löndum þegar 2miljónir tonna af fiski enda kannski í Kína, Japan eða Rússlandi.

Það eru líka til fyrirtæki sem vilja kaupa orkuna á eðlilegu verði og ekki skrítið því endurnýjanleg orka verður dýrmæt eftir fáein ár. 1000miljarða skuldirnar eru þá ekki til, og lánshæfni Íslands því mikil. Við breytum faratækjum okkar þannig að þau gangi á innlendri orku, og notum jarðhitann til grænmetisræktunar og til að byggja upp ferðamannaiðnaðinn.

Við erum bara 300þúsund manneskjur. Með heilbrigðri og réttlátri skiptingu auðæfa, og með opnu og sanngjörnu samfélagi verður gott að búa á Íslandi. Við erum tilbúin að þrauka nokkur mögur ár. Ef við borgum? Við göngum að kröfum AGS, við semjum við Breta og Hollendinga. Við fáum öll þau lán sem við þurfum til að borga upp skuldir saurgerlanna. Við byggjum álver í norðri og suðri, virkjum allt sem rennur og borum göt í perlur Íslands. Til að borga af lánunum verðum við að selja orkuna okkar til 130 ára til erlendra stórfyrirtækja, fyrir lítið, og kvótinn verður í höndum svissneskra bankamanna. Lítill hópur landráðamanna og erlendir auðhringar munu auðgast meðan fleiri kynslóðir Íslendinga lifa í fátækt og munu aldrei sjá fram úr skuldafeninu. Það virðist hafa verið þannig, því miður, að þeir sem við kusum til að stjórna Íslandi, okkar Íslandi hafi ekki haft í huga almannaheill, eða orðstír Íslands, heldur smitast af stórmennskubrjálæði saurgerlanna sem að lokum kollkeyrði Íslenskan efnahag og dró heiður landsins okkar, niður í svaðið. Ég þakka forseta vorum sérstaklega fyrir hans framlag.  Það er augljóst að lítið hefur breyst síðasta árið, Seðlabankinn fullur af saurgerlum og Skítalyktina leggur um land allt.Vextir eru þeir hæstu í heimi og allt skal vera verðtryggt í bak og fyrir. Hvorki heimili né fyrirtæki eiga möguleika á að lifa þetta af. Fyrrverandi starfsmenn gömlu bankanna sem flutu með saurnum yfir í þá nýu og menga allt sem þeir komast í snertingu við. Samanber launakröfur þeirra uppá tugi miljóna.Maður semur ekki við saurgerla maður tekur hestakúr á penicillini og losa sig við óþverrann, annars gýs þetta upp aftur og aftur.  Ég vel þá leið að borga ekki. Ég geri mér grein fyrir því að það þíðir stríð (og þá meina ég stríð) milli þeirra sem ganga erinda saurgerla og erlendra stórfyrirtækja, og okkar hinna sem ætlum að byggja upp Nýtt Ísland.

Jóhanna: Þolinmæðin á þrotum